کد مطلب:316169 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:236

سیرت حضرت اباالفضل
همان طور كه می دانید مقام و ارزش آدمی نشان دهنده ی شخصیت اوست و حتی اگر فردی جمال زیبایی نداشته باشد، می تواند با روش و اخلاق خود در قلوب مردم جای گیرد، ولی صورت و جمال نیكو اگر بدون اخلاق اسلامی شد، زندگانی اجتماعی او برای خود و جامعه اش سودی نخواهد داشت.

حضرت اباالفضل (علیه السلام) دارای هر دو خصلت (اخلاق نیكو و سیمای نیكو) بودند. ایشان در دامن بانویی بزرگوار چون ام البنین (علیهاالسلام) و در سایه عنایت استاد دین، علم و ادب و عرفان یعنی حضرت علی بن ابی طالب (علیه السلام) بزرگ شده بود و طبیعی به نظر می رسید كه از این چنین خانواده ای، چنین فردی تحویل جامعه داده شود.



[ صفحه 34]



ادب ایشان به اندازه ای بود كه در مدت عمر گوهربارش جز یك مرتبه امام حسین (علیه السلام) را برادر صدا نكرد و هر موقع كاری با امام حسین (علیه السلام) داشت، با عناوین ای مولای من، ای سرور من و... صدا می زد.

جا دارد در اینجا نكته ای را ذكر نمایم و آن این است كه خوب است ما هم یاد بگیریم كه نسبت به اعضاء خانواده خود و همچنین آشنایان و دوستان، به ویژه بزرگترها احترامی مانند احترام حضرت به خانواده اش بگذاریم، هر چند ما نمی توانیم مانند ایشان ادب را رعایت كنیم، ولی می توانیم رفتار ایشان را به عنوان الگوی اخلاقی و رفتاری خویش قرار دهیم. در حالی كه نقل شده است كه حضرت اباالفضل (علیه السلام) حتی بعد از شهادت هم ادب را رعایت كرد و اجازه نداد كه گنبد او را از طلا بپوشانند، تا فرقی بین او و مولایش باشد. [1] .



[ صفحه 35]




[1] سردار كربلا.